Nadwrażliwość słuchowa (HYPERACUSIS)
Nadwrażliwość słuchowa (ang. hyperacusis) to rodzaj obniżonej tolerancji na dźwięki (ang. DST decresed sound tolerance).
- pacjenci odbierają dźwięki o małym lub umiarkowanym natężeniu jako głośne lubbardzo głośne;
- duże znaczenie mają parametry fizyczne bodźca akustycznego, czyli jego energia akustyczna, widmo, wysokość, czas trwania, poziom natężenia;
- u pacjentów w badaniu audiometrycznym rejestrujemy obniżony próg dyskomfortowego słyszenia, LDL (loudness discomfort level) w przypadku audiometrii tonalnej i UCL (uncomfortable loudness level) w audiometrii mowy oraz zawężoną dynamikę słyszenia;
Nadwrażliwość słuchowa jest uważana w audiologii jako zaburzenie słuchu, w klasyfikacji ICD-10 KOD. H93.23
- warto podkreślić, że w przypadku nadwrażliwości słuchowej intensywność dźwięku ma największe znaczenie i odgrywa kluczową rolę, bez znaczenia kto lub co generuje dźwięk.
- istnieje większa tendencja do silnej reakcji na dźwięki o dużej częstotliwości.
Objawy nadwrażliwości słuchowej:
Emocjonalne : niepokój, rozdrażnienie, wycofanie.
Fizjologiczne: przyspieszone bicie serca, wzrost ciśnienia krwi, ból fizyczny.
Behawioralne: zakrywanie rękami uszu, unikanie sytuacji, czasami płacz.
Poradnictwo w nadwrażliwości słuchowej
Pacjentowi i rodzicom wyjaśnia się, że nadwrażliwość słuchowa nie jest spowodowana uszkodzeniem narządu słuchu!
Przekazuje się informacje o mechanizmach neurofizjologicznych – rola struktur limbicznych i autonomicznego układu nerwowego, które przyczyniają się do nieproporcjonalnych reakcji emocjonalnych i fizjologicznych na dźwięki!
Celem jest zmiana negatywnych reakcji, dzięki czemu pacjent przy odpowiednim wzmocnieniu terapeutycznym, w tym przypadku trening słuchowy i zwiększenie dźwięków tła zaczyna postrzegać dźwięki jako neutralne!