Otoemisja akustyczna
Otoemisja akustyczna to badanie pozwalające wykryć niedosłuch odbiorczy pochodzenia ślimakowego. Wykonuje się ją jako badanie przesiewowe u niemowląt i dzieci, a także przy topodiagnostyce uszkodzenia słuchu i przy diagnostyce szumów usznych.
Badanie polega na rejestrowaniu sygnałów generowanych przez narząd słuchu. W diagnostyce stosuje się otoemisje wywołaną trzaskiem (TEAOE), gdzie ucho pobudzane jest serią trzasków trwających po 0,3 ms, oraz otoemisje będącej produktem zniekształceń nieliniowych ślimaka (DPOAE), gdzie prezentowane są dwa tony o różnych częstotliwościach.
Podczas badania w przewodzie słuchowym zewnętrznym jest umieszczana sonda pomiarowa generująca dźwięki, która zawiera bardzo czuły mikrofon rejestrujący otoemisje. Badanie jest bezbolesne i nieinzwazyjne, powinno być wykonywane w kabinie audiometrycznej lub w przystosowanym akustycznie gabinecie.
Warunkiem przeprowadzenia otoemisji akustycznej jest prawidłowy wynik tympanometrii. Nieprawidłowe ciśnienie w uchu środkowym uniemożliwia zarejestrowanie otoemisji akustycznej, nawet gdy komórki słuchowe pracują prawidłowo.
—
W Polsce od 2002 roku wszystkie noworodki są objęte systemem przesiewowych badań słuchu, w ramach którego na oddziałach noworodkowych wykonuje się otoemisje akustyczną w drugiej dobie życia dziecka.